De verborum iunctura quae est "numquid vis?"

Est in sermone Latino ea, de qua hīc agimus, verborum iunctura vere mira, certā, ni fallor, ratione adhibita, cum enim hominis cuiuspiam cuidam alteri valedicere properantis propria esse videatur. Quod quidem idioma apud veteres comicos imprimis reperies.
Ut pauca tantum exempla proferam, eam verborum iuncturam his saltem in locis Plautinis atque Terentii Afri facile invenias:
in Amphitryone,
in Curculione,
in Truculento,
-Terentius Afer:
in Adelphīs, etiam hoc loco;
in Eunucho,


Neque tantum veteres comici, sed Horatius ipse poeta tali idiomate est usus in Sermonum praeclarissima satira IX (lib. I)

Inter recentiores facere non possum quin Erasmum commemorem, utpote qui suis in Colloquiis Familiaribus, inter valedicendi formulas hanc ipsam, alteramque similem, proposuerit locutionem, veterum auctorum vestigiis insistens.

Ceterum, litterarum pervestigatores iam pridem in hanc verborum iuncturam inquisiverunt. Confer, exempli gratia, haec Davidis Ruhnkenii pauca verba quae scripserat suo in opusculo ad P. Terentii Afri comoedias notis illustrandas. 
Ut alterum afferam exemplum, hunc librum femina docta Dorothea G. Weling anno 1943 de ea ipsa locutione scripsit, quem tamen librum ipse non legi sed titulum eius in Rete repperi.
Prius denique huic commentatiunculae finem non faciam, quam has apponam picturas nubeculatas

belle ac festive delineatas ad illustrandam Adelphorum comoediam hac in optime instructa pagina huius scholae  Germanicae ad litteras Latinas excolendas.