Ars longa, ut est in vetere proverbiō, vīta brevis. Quum nuper vocābulārium imāginibus illustrātum ac Latīnē explicātum ad ūsum discipulōrum quibus sermōnis Latīnī rudīmenta trado, methodo illa Ørbergiānā cui index LINGVA LATINA PER SE ILLVSTRATA frētus, levī obtūtū perlustrārem, ex mē quaesīvī factūrusne operae pretium essem, id sī vocābulārium amplificāre possem, hāc quidem ratiōne, ut prīma tabulae series ad tīrōnes spectāret, inferiōrēs autem seriēs ad discipulōs doctrīnā provectiōrēs linguaeque ūsū peritiōrēs, quibus certiōrēs fīerent dē idiōmatīs seu phrasibus, dēque proverbiīs eō vocābulō prolātīs. Quōcircā, ut huius reī perīculum facerem, ūnum dēlegī vocābulum tālī ratiōne explicandum illustrandumque.
Postquam vērō perīculum fēcī, immo dum id perficiēbam, confestim animadvertī tale vocābulārium haud parvae, mercle, mōlis quum esset, ā mē tot variīsque studiīs officiīsque distractō hāc vitā mortālī eādemque brevī perficī nōn posse...
VOCĀBVLVM
-imāgine
illustrātum-
|
campus, -ī, m.
subst.
imāgo hōc ex fonte
sumpta: www.suggestkeyword.com
|
FORCELLĪNĪ de eō
vocābulō locī excerptī aliquot
|
Campus est plānitiēs, ager
plānus eīque oppōnuntur superiōra loca apud Caes., montēs
apud Cic. et Lucret.; collēs apud Cic., Lucr., Virg., Colum.; loca
praecipitia apud Colum.; semitae apud Quint.; denique silvae
at minus rectē apud Curt.
Generātim
pōnitur tum dē pascuīs, tum dē arvīs arbustīsque…
item
dē tōtō alicuius oppidī agrō…
Item
generātim dē quācumque aequābilis solī lātā plānitiē, praecipuē sī haec contiōnī
habendae vel proeliō ineundō apta sit. …
Est
etiam campus ipse idem campus Martius …
imāgo hōc ex fonte
sumpta: www.romanreligion.org
Translāte
pōnitur dē quōcumque locō vel spatiō ubi ingeniī, animī etc., certāmen ēditur.
|
PHRASĒS cum eō
vocābulō quae ē lexicō glossa.com
inscriptō petīvī
|
Lucr.
5, 950: in campōrum patentium aequōribus,
Cic. Div. 1, 42, 93: aequor campī, Verg. A. 7, 781;
Sil. 5, 376: aequō dare sē campō, id. 9, 56: in aequō campī, Cic.
Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98: spatia frūgifera atque immensa campōrum,
id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372: campus in prata et arva
salictaque et arundinēta dīgestus, Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4,
18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1: virentēs, Lucr. 1, 19: frequens
herbīs et fertilis ubere, Verg. G. 2, 185: gramineus, id. A. 5,
287; Hor. C. 2, 5, 6: pinguēs Asiae, id. C. 4, 7, 1: herbōsus,
id. ib. 3, 18, 9: herbidus aquōsusque, Liv. 9, 2, 7: opīmus, id'. 31, 41, 7:
campī
frumentī ac pecoris et omnium copiā rerum opulentī, id. 22, 3, 3: pigrī,
Hor. C. 1, 22, 17 al.— numquam in campō (in apertīs locīs)
suī
fēcit potestātem.
B.
Poet. sicut aequor,
in gen., quaevis aequa superficies: caeruleōs per campōs, Plaut. Trin.
4, 1, 15: campī natantēs, Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141: liquentēs,
Verg. A. 6, 724; 10, 214: campus Liberiōris aquae, Ov. M. 1,
41; 1, 43: latus aquārum—
b.
Meton., comitia ipsa : cūriam pro senātū, campum prō comitiīs, Cic. de Or. 3,
42, 167: fors domina campī. … Locus aptus ad corpus exercendum, etc.
(cf. campicursio et campīdoctor).
III. Trop.,
cultūs humānī provincia quaedam ad animum exercendum et ad disputandum (cf.
area) (in dēliciīs apud Cic.): mē ex hōc ut ita dīcam campō aequitātis ad
istās verbōrum angustiās revocās, Cic.
|
PRŌVERBIA sīve
Erasmī adagia eō cum vocābulō
|
In
civitātēs dīcitur ingentī fame pressās. Est autem locus quispiam hōc nōmine. Addunt, cum aliquando illīc
summā fame labōrārētur, apud Athēniensēs ōrāculum admonuisse, ut famem locō dēsignātō
certīs piāculīs placārent. Illī dēsignārunt campum, quī est post aerārium.
Atque hinc eum locum famis campum appellant.
|
In creandīs magistrātibus nōn semper vincēbat quī
potior esset, sed cuī fortūna favēbat. Nam ā populī suffragiīs rēs omnis pendēbat.
M. Tullius In Pisōnem: Sed
omitto ut sit factus uterque nostrum; sit sane Fors domina campī! Magnificentius est dīcere quemadmodum
gesserimus consulātum.
|
|
Hoc est vere quod prouerbiō dīcitur: Coccu, herniōsī,
in campum! (subaudī 'venīte'), quod haec auis canit paulo ante messem, velut
agricolas prouocans ad labōrem metendī.
Interpres Aristophanis admonet esse prouerbium Κόκκυ,
ψωλοί, πεδίονδε. Quum segnēs ipsum tempus prouocat ad industriam.
|
|
Ἄρεος πεδίον, id
est Martis campus. Suidas ex Alexandridis
Pisandrō citat. In eōs torquebātur, quī mīlitārī confīdentiā praeditī viderentur
quīque rem vī, nōn iudiciō gererent, nōn doctīs dictīs, sed pugnīs, nōn ex
iūre manū consertum, sed improbīs clamōribus, et quibus iūs est in armīs, quōs
Hesiodus ēleganter compositā vōce χειροδίκας vocat.
Caeterum
in quō quis valet, id Graecī campum illius vocant.
|
|
imāgo hōc ex fonte
sumpta:
Refertur a Diogeniānō. Nam in planitiē ventī līberius
huc atque illuc dīuagantur, nūllō cohercitī obstaculō. Et Homērus subinde vāna vocat ἀνεμώλια. Et ὑπηνέμια dīcuntur, quae solida nōn
sunt, sed subuentanea. Dēnique instabilēs ventōsōs dīcimus.
Horat.:
Romae Tibur amo
ventosus, Tibure Romam.
Idem:
Non ego ventosae
venor suffragia plebis.
Postrēmo
domum undique perflābilem nōn illepidē dīxeris ἀνέμων
πεδίον. Pindarus
Olympiōrum hymnō II variās rērum humānārum vicēs ēleganter expressit: Ῥοαὶ
δ᾿ ἄλλοτ᾿ ἄλλαι / εὐθυμιῶν
τε μέτα καὶ πόνων εἰς ἄνδρας ἔβαν,
<id est> Nunc aliī, nunc aliī fluxūs et cum tranquillitāte, et cum labōribus
in hominēs venēre. Hoc translātum vidērī potest et ab aestuāriīs maris
reciprocātiōnibus. Caeterum in encōmiō septimō sententiam eandem extulit
metaphorā sumptā ā ventīs, quī nōn semper spīrant iīdem: Ἐν
δὲ μιᾷ μοίρᾳ χρόνου
/ ἀλλοτ᾿ ἄλλαι διαιθύσσοισιν αὖραι, <id est> In ūnā parte
temporis nunc hae, nunc aliae discurrunt aurae. Rursus hymnō duodecimō idem
effert metaphorā sumptā ā tesserīs: Πολλὰ δἐ ἀνθρώποις παρὰ γνώμαν ἔπεσαν, / ἐμπαλιν
μὲν τέρψιος, οἱ δ᾿ ἀνιαραῖς
/ ἀντικύρσαντες ζάλαις, ἐσλόν βαθὺ πήματος χρόνῳ.
|
No hay comentarios:
Publicar un comentario